Kedilerde burun kanamasının birkaç sebebi olabilir. Kanın normalde olması gerektiği gibi pıhtılaşamaması olarak adlandırılan ‘’pıhtılaşma problemleri’’ ya da ‘’koagülopati’’, yılan ısırığı gibi bazen görülmesi mümkün olmayan yaralanmalar, herhangi bir organdaki kanserli dokular, lösemi ve yüksek kan basıncı gibi hastalıklar burun kanamasıyla sonuçlanırlar. Nedeni ne olursa olsun burun kanaması veteriner hekim tarafından derhal kontrol edilmesi gereken bir durumdur. Teşhis Kanamaya neyin neden olduğunu belirlemek için birkaç test ivedilikle yapılmalıdır. Veteriner hekim öncelikle kedinin anemisi olup olmadığını ve eğer öyleyse ne kadar kritik olduğunu bilmek isteyecektir. Biyokimyasal kan profili, tam kan sayımı ve idrar tahlili dahil olmak üzere teşhise yardımcı olacak testler yapılmalıdır. Ek olarak kan trombositlerinin sayısı ve yapısı ile kemik iliği hastalığının olup olmadığını mutlaka belirlenmelidir. Kanamanın bir pıhtılaşma probleminden kaynaklanıp kaynaklanmadığını belirlemek için ise hastaların pıhtılaşma profillerine bakılmalıdır. Yanısıra tiroidal aktivitenin belirlenmesi ve hastadan alınan kan numunelerinde kan parazitleri varlığının araştırılması gerekir. Hasta sahiplerinden kedinin sağlığı ve son zamanlardaki sağlık durumu ile ilgili kapsamlı bilgi alınmalı, varsa daha önceki tahlil ve görüntüleme bilgileri istenmelidir. Bazı durumlarda ise yeni görüntüleme yöntemleri kullanılarak sorun tespit edilmeye çalışılmalıdır. Veteriner hekim tarafından koagülopati tespit edilen hastalar, daha ileri testler ve tedavi için hospitalize edilmelidir. Pıhtılaşma sorunları karaciğer hastalığı gibi bir durumdan kaynaklanıyorsa, altta yatan neden tedavi edilmelidir. Hastada hemofili tespit edlirse veya anemi varsa kan transfüzyonu gereklidir. Trombosit sorununun kanamaya neden olduğu belirlenirse, antienflamutar dozda kortkosteroidler reçete edilebilir. Enfeksiyöz bir hastalık için uygun antibiyotikler genellikle üç ila altı haftalık bir sürede verilmelidir. Kemik iliği tümörleri (neoplazi) için kemoterapi veya radyasyon tedavisi yapılır. Kanama burun pasajlarındaki tümörlerden kaynaklanıyorsa yine veteriner hekimin uygun gördüğü bir kemoterapi ve radyoterapi protokolü uygulanır. Burun içindeki çıkarılamayan yabancı cisim varlığında cerrahiye başvurulur. Nazal boşluklardaki ilerlemiş mikotik enfeksiyonlarda bazen lokal ve sistemik antifungal tedavi ile beraber, cerrahi yolla burun kanallarının, iyileşmeyi geciktirecek dokulardan temizlenmesi gerekir. Yaşam ve Yönetim Ciddi kanama durumunda, kedinin kan basıncını düşürmek ve pıhtılaşmayı teşvik etmek için kafes istirahati verilmelidir. Vazokonstrüktif ajanları içeren burun spreylerinin veya bu ilaçların seyreltilmiş olarak direkt olarak burun boşluklarına uygulanması kanamanı kontrolünde etkili olabilir. Hasta kedinin, eve döndüğünde sakin kalması sağlanmalı ve yeni kanama olasılığını azaltmak amacıyla heyecan verici aktiviteler yapmasından kaçınılmalıdır. Veteriner hekim hasta sahiplerini, zayıflık, mukozalarda solgunluk ve/veya büyük miktarda kan kaybı gibi ciddi durumlarında nelere dikkat etmeleri gerektiği konusunda eğitmelidir. Kedilerde burun kanamasının birkaç sebebi olabilir. Kanın normalde olması gerektiği gibi pıhtılaşamaması olarak adlandırılan ‘’pıhtılaşma problemleri’’ ya da ‘’koagülopati’’, yılan ısırığı gibi bazen görülmesi mümkün olmayan yaralanmalar, herhangi bir organdaki kanserli dokular, lösemi ve yüksek kan basıncı gibi hastalıklar burun kanamasıyla sonuçlanırlar. Nedeni ne olursa olsun burun kanaması veteriner hekim tarafından derhal kontrol edilmesi gereken bir durumdur. Teşhis Kanamaya neyin neden olduğunu belirlemek için birkaç test ivedilikle yapılmalıdır. Veteriner hekim öncelikle kedinin anemisi olup olmadığını ve eğer öyleyse ne kadar kritik olduğunu bilmek isteyecektir. Biyokimyasal kan profili, tam kan sayımı ve idrar tahlili dahil olmak üzere teşhise yardımcı olacak testler yapılmalıdır. Ek olarak kan trombositlerinin sayısı ve yapısı ile kemik iliği hastalığının olup olmadığını mutlaka belirlenmelidir. Kanamanın bir pıhtılaşma probleminden kaynaklanıp kaynaklanmadığını belirlemek için ise hastaların pıhtılaşma profillerine bakılmalıdır. Yanısıra tiroidal aktivitenin belirlenmesi ve hastadan alınan kan numunelerinde kan parazitleri varlığının araştırılması gerekir. Hasta sahiplerinden kedinin sağlığı ve son zamanlardaki sağlık durumu ile ilgili kapsamlı bilgi alınmalı, varsa daha önceki tahlil ve görüntüleme bilgileri istenmelidir. Bazı durumlarda ise yeni görüntüleme yöntemleri kullanılarak sorun tespit edilmeye çalışılmalıdır. Veteriner hekim tarafından koagülopati tespit edilen hastalar, daha ileri testler ve tedavi için hospitalize edilmelidir. Pıhtılaşma sorunları karaciğer hastalığı gibi bir durumdan kaynaklanıyorsa, altta yatan neden tedavi edilmelidir. Hastada hemofili tespit edlirse veya anemi varsa kan transfüzyonu gereklidir. Trombosit sorununun kanamaya neden olduğu belirlenirse, antienflamutar dozda kortkosteroidler reçete edilebilir. Enfeksiyöz bir hastalık için uygun antibiyotikler genellikle üç ila altı haftalık bir sürede verilmelidir. Kemik iliği tümörleri (neoplazi) için kemoterapi veya radyasyon tedavisi yapılır. Kanama burun pasajlarındaki tümörlerden kaynaklanıyorsa yine veteriner hekimin uygun gördüğü bir kemoterapi ve radyoterapi protokolü uygulanır. Burun içindeki çıkarılamayan yabancı cisim varlığında cerrahiye başvurulur. Nazal boşluklardaki ilerlemiş mikotik enfeksiyonlarda bazen lokal ve sistemik antifungal tedavi ile beraber, cerrahi yolla burun kanallarının, iyileşmeyi geciktirecek dokulardan temizlenmesi gerekir. Yaşam ve Yönetim Ciddi kanama durumunda, kedinin kan basıncını düşürmek ve pıhtılaşmayı teşvik etmek için kafes istirahati verilmelidir. Vazokonstrüktif ajanları içeren burun spreylerinin veya bu ilaçların seyreltilmiş olarak direkt olarak burun boşluklarına uygulanması kanamanı kontrolünde etkili olabilir. Hasta kedinin, eve döndüğünde sakin kalması sağlanmalı ve yeni kanama olasılığını azaltmak amacıyla heyecan verici aktiviteler yapmasından kaçınılmalıdır. Veteriner hekim hasta sahiplerini, zayıflık, mukozalarda solgunluk ve/veya büyük miktarda kan kaybı gibi ciddi durumlarında nelere dikkat etmeleri gerektiği konusunda eğitmelidir.